Annelise Julie van Voolen is geboren in Amsterdam op 17 september 1942 in het Portugees Israëlitisch Ziekenhuis aan de Plantage Franschenlaan (nu Henri Polaklaan 6-10). Haar vader was Maurits van Voolen (Haarlem, 6 december 1906) en haar moeder Henriëtta (Henny) van Voolen-Kastan (Arnhem, 2 december 1908).
Annelise Julie van Voolen
- Voornaam
- Annelise Julie
- Achternaam
- van Voolen
- Geboortedatum
- 17 september 1942
- Geboorteplaats
- Amsterdam
- Sterfdatum
- 01 juli 1943
- Sterfplaats
- Westerbork
Haar ouders waren op 22 augustus 1934 in Arnhem getrouwd en het gezin woonde in de Sarphatistraat 25. (Die straat, genoemd naar de Joodse sociaal hervormer Samuel Sarphati werd in de oorlog door de Duitsers in Muiderschans veranderd - na de oorlog is de oorspronkelijke naam hersteld.) Vader Maurits was advocaat-procureur en moeder Henny was onderwijzeres.
Zij kwam als baby van acht maanden op 26 mei 1943 aan in kamp Westerbork. Annelise was met haar moeder en haar oudere zusje Georgine opgepakt bij een razzia in Amsterdam, haar vader was toen niet thuis.
Bij de razzia op 26 mei 1943 waarin Annelise, haar moeder en haar zusje Georgine werden opgepakt, werden ook haar beide oma’s, Julia van Voolen-Kan en Anna Pezon en een oud-tante Elisabeth Keesing-van Voolen meegenomen. Vader Maurits was op het moment van de razzia in het gebouw van de Joodse Raad aan de Nieuwe Keizersgracht 58. Hij schreef na de gebeurtenis een dramatische brief aan vrienden. Hij begint als volgt:
De twee grootmoeders en de oudtante zijn op 1 juni 1943 vanuit Westerbork naar Sobibor gedeporteerd, waar ze op 4 juni 1943 vermoord zijn. Julia van Voolen-Kan was 57 jaar, Anna Pezon 61 jaar en Elisabeth Keesing-van Voolen was 65 jaar oud.
Hoewel Maurits in de brief schrijft dat hij van plan is om zijn familie te volgen naar Westerbork, heeft hij dat niet gedaan. Volgens aantekeningen op de kaarten van de Joodse Raad blijkt dat hij pogingen heeft gedaan om zijn familie vrij te krijgen. Op 17 juli 1943, tien dagen na de crematie van Annelise, lukte het aan moeder Henny en zusje Georgine om kamp Westerbork te verlaten en terug te keren naar Amsterdam.
Terug in Amsterdam kregen ze hulp van kinderarts Philip Fiedeldij Dop. Hij zorgde ervoor dat de zieke Georgine opgenomen werd in de CIZ (Centrale Israëlietische Ziekenverpleging, Jacob Obrechtstraat 92, Amsterdam). Vlak voordat ontruimd zou worden, lukte het hem ternauwernood om het kind op tijd weg te halen. Daarna bracht hij het meisje naar het katholieke St. Anthonius Ziekenhuis in Sneek. Daar bleef ze tot het einde van de oorlog, wat haar leven redde.
Moeder Henny en vader Maurits doken onder. Helaas werden ze opgepakt. Maurits en Henny kwamen vanuit kamp Vught op 19 oktober 1943 aan in kamp Westerbork. Voor Henny was dat de tweede keer. Beiden hadden nu een Palestina-verklaring, waardoor ze niet meteen op transport werden gesteld.
Op 5 april 1944 vertrok hun transport vanuit Westerbork naar Theresienstadt.
Op 28 september 1944 moest Maurits vanuit Theresienstadt naar Auschwitz, Henny’s transport nar Auschwitz volgde vier weken later, op 23 oktober 1944.
Maurits overleefde de oorlog niet. Hij overleed op 9 januari 1945 in Extern Kommando Kaufering, een satellietkamp van Dachau. Maurits van Voolen was 38 jaar oud.
Henny van Voolen-Kastan overleefde Auschwitz en werkkamp Oederan. Ze kon na de oorlog herenigd worden met haar dochter Georgine. Henny, in 1961 met Geldolph Adriaan ´Dolph` Kohnstamm hertrouwd, zette zich in voor de jonge staat Israël. Zij stierf op 20 november 1988. Georgine trouwde in 1961 met Harry Hes, ze kregen twee kinderen, Annelies en Maurits.
