Sophia Kuyt werd geboren op 29 mei 1924. Ze is geboren in Sneek. Sophia was de dochter van Abraham Kuyt (1891-1943) en Estella Kuyt-Spangenthal (1896-1943). Op 3 juni 1928 werd haar broertje Willy geboren. Het gezin woonde toen al in Leeuwarden. Abraham Kuyt kwam oorspronkelijk uit Sneek, zijn vrouw Estella uit Amsterdam.

Foto links: Yad Vashem, Jeruzalem

Sophia Kuyt

Sophia’s vader Abraham gaf als leraar Duits les aan het gymnasium en de Handelsavondcursus te Sneek. Van het laatste opleidingsinstituut was hij van 1921-1926 directeur. Op 15 september 1921 werd hij leraar aan de RHBS te Leeuwarden. Moeder Estella had gewerkt als kantoor-correspondente. Het gezin ging wonen aan de Emmakade 106 te Leeuwarden. Op 8 mei 1934 verhuisde het gezin Kuyt naar de Alma Tademastraat 16 in dezelfde stad.

Het valt aan te nemen dat Sophia en haar broertje Willy naar de Joodse Dusnusschool aan de Perkstraat 40 (nu A.S. Levissonstraat) gingen. Zeker nadat in oktober 1941 de Joodse leerlingen uit het algemene onderwijs werden verwijderd. Daarna werd het zowel het lagere als het middelbare onderwijs aan deze leerlingen voortgezet in de genoemde Dusnusschool. De vader van Sophia en Willy gaf vanaf toen waarschijnlijk ook les op deze school.

Sophia had tijdens de oorlog een functie bij de Joodse Raad. Ze was vanaf eind juli 1942 bij de estafettedienst: dat waren de vaak jonge mensen die de brieven en oproepen van de Joodse Raad bezorgden. Op haar kaart staat bij 'Indruk' genoteerd: Pientere jongedame.

Zoals zovele Leeuwarders werd ook de familie Kuyt opgepakt door de bezetter. Ze kwamen op 4 februari aan in kamp Westerbork. Op de avond voor vertrek schreef Abraham nog een brief aan vrienden van de Emmakade. 

Hun trein naar Auschwitz vertrok op 9 februari 1943. Op 12 februari werd het gezin om het leven gebracht. Sophia was 18, Willy 14 en hun ouders Abraham en Estella 52 en 46 jaar oud.

Hierboven het Joods Monument op het plein voor de voormalige Dusnusschool te Leeuwarden. Twee keramische gedenktekens bestaande uit een horizontale klaagmuur, die de ondergang van de Joodse gemeente symboliseert. En een verticale mezoeza met Davidster, als teken van hoop op een goede toekomst. De muur is bedekt met tegels waarop fragmenten uit de Joodse periode van de school worden weergegeven. Zo zijn er rapportcijfers en een stukje uit een schoolschrift met Hebreeuwse letters. Ook een absentielijst: al snel werd deze lijst schrikbarend lang: Joodse kinderen doken onder of werden weggevoerd. In maart 1943 waren alle schoolbanken leeg.

'Het kind is er niet meer', zegt de Hebreeuwse tekst op één van de gedenkstenen voor de Joodse school in Leeuwarden.