Eliazer van Minde is geboren op 12 juni 1894 in Amsterdam. Hij was de zoon van de diamantslijper Salomon van Minde en Schoontje Content. Eliazer had drie oudere zussen en een oudere broer. De oorlog heeft een groot verlies in dit gezin gebracht: De ouders van Eliazer en twee van zijn zussen met hun echtgenoten overleefden het niet. Ook Eliazer, zijn vrouw Jeanette en een van hun dochters werden slachtoffer van het Nazi-regime.

Eliazer gebruikte de achternaam Van Minden, en niet Van Minde.

Eliazer van Minde

Bij de foto, in het midden: Eliazer, voorzitter van turnvereniging Kracht en Vlugheid, en zijn vrouw Jeanette

Eliazer studeerde geneeskunde in Amsterdam, waar hij op 5 december 1917 zijn artsexamen aflegde. Op 7 september 1920 trouwde Eliazer met Jeanette Goudeket, (1893), dochter van Simon Goudeket en Rebecca Warradijn. Jeanette had twee oudere broers Isaäc (1882-1943) en Isidore (1883-1943). Het gezin woonde in de 2e Oosterparkstraat 259 in Amsterdam, daar had Eliazer ook zijn huisartsenpraktijk. Het echtpaar kreeg twee dochters: Antoinette werd geboren op 28 februari 1922 en Simonne Elly (roepnaam Mona) op 23 oktober 1924.

Jeanette was diamantkloofster. Door de turncapaciteiten van haar broer Isidore, die zelfs meedeed met de Olympische Spelen van 1908 in Londen, kwam ze in aanraking met de turnwereld. Ze had bijna net zoveel talent als haar grote broer. Jeanette speelde ook piano. Ze begeleidde soms de gymnasten op de vleugel tijdens hun oefeningen. Eliazer had een grote status in de binnen- en buitenlandse turnwereld. Hij was een dunne, maar krachtige man met een snorretje, plat zwart kapsel, breed uitstaande oren en een rond brilletje. Hij geloofde er sterk in dat lichamelijke oefening een einde kon maken aan alle degeneratie. Hij was voorzitter van de turnvereniging Kracht & Vlugheid.

Eliazer van Minde stuurde samen met Abraham Montanjees, de echtgenoot van Jeanettes nichtje Elise (dochter van Isidore), aan op de boycot van de turners van de door Hitler gepropageerde Olympische Spelen van 1936. Met succes: de Nederlandse turners reisden niet af naar Berlijn. Ze probeerden ook atleten van andere sporten over te halen tot een boycot. Een paar individuele sporters bleef thuis, maar de meeste atleten wilden sport en politiek zoveel mogelijk scheiden en gingen.

Jeanette en Eliazer waren in de oorlog eerst ‘gesperrt’ door Eliazers werk voor de Joodse Raad. Hij was daar keuringsarts voor de afdeling jeugdsport. Op 26 augustus 1943 moesten echter ook zij naar kamp Westerbork. Ze werden geplaatst in barak 67, de strafbarak. Op 31 augustus werden ze op transport gesteld naar Auschwitz. Jeanette is daar op 3 september 1943 vermoord. Ze was toen 50 jaar oud.

Eliazer van Minde is volgens een verklaring van ooggetuige dr. Moffie, arts CIZ, in januari 1944 in de Krankenbau van Birkenau aan de gevolgen van vlektyfus overleden.

Hun dochter Mona kwam op 28 november 1942, twee maanden na haar ouders, aan in Westerbork. Ze verbleef in barak 71. Op 18 januari 1943 volgde ook voor haar het transport naar Auschwitz. Daar werd ze op 21 januari 1943 vermoord, 18 jaar oud. De oudste dochter van Jeanette en Eliazer, Antoinette, overleefde de oorlog.

In 2023 zijn er struikelstenen gelegd voor het gezin Van Minde.