Alexander Koster is geboren op 12 juli 1922 in Rotterdam. Hij was de enige zoon van Abraham Salomon Koster en Keetje Cohen de Solla en had vier halfbroers uit het eerste huwelijk van zijn vader. De familie woonde aan de Obreenstraat 28 te Rotterdam. Zij moesten daarheen verhuizen na het bombardement op Rotterdam. Alexander Koster stond aan het begin van de oorlog ingeschreven als student wiskunde aan de Technische Hogeschool in Delft.

Alexander Koster

Uiteraard kregen ook Joodse studenten te maken met de maatregelen die het dagelijks leven steeds verder inperkten. Op 15 februari 1941 werd afgekondigd dat er met ingang van het volgende studiejaar een numerus clausus voor studenten van geheel of gedeeltelijk Joodse afkomst gold. Dit kwam feitelijk neer op een stop voor Joodse eerstejaars. Op 23 oktober 1941 volgde het verbod voor Joden om lid te mogen zijn van verenigingen. Daaronder vielen uiteraard ook studentenverenigingen. Als reactie en steun aan Joodse studenten werd besloten om de nog bestaande studentenverenigingen op te heffen.

Alexander Koster moest zich eind juli 1942 met vele Joodse plaatsgenoten melden voor tewerkstelling. Voor de Rotterdamse Joden was Loods 24 de verzamelplek. Het was het voorportaal voor Westerbork. Het eerste transport vanaf Loods 24 vertrok in de nacht van 30 op 31 juli 1942. Voor de eerste deportatie kregen zo’n 2000 Joodse Rotterdammers een oproep. Ongeveer 1100 mensen, waaronder Alexander, gaven hier gehoor aan.

Een lotgenoot schreef op 30 juli over het wegvoeren vanuit Rotterdam in een brief:

” Nu, misschien heb je 't gehoord, misschien ook niet, in ieder geval zal ik je nu maar alles schrijven. Het is hier in Rotterdam nu precies eender als in Amsterdam. Er zijn er in één nacht 1500 hier uit Rotterdam vertrokken. 2000 joden hebben een oproep gehad, o.a. mijn tante, vele kennissen en ook wijzelf.

(...) Om 3 uur 's middags op de 30ste juli werden de papieren aangetekend gebracht, voor ieder apart (...) waarin je wordt opgeroepen te werk gesteld te worden in Duitsland. Mannen op het land, vrouwen in fabrieken. Zo'n envelop bevatte je reisvergunning en vervoervergunning, je lijst van benodigde kleren en medicamenten. Met je vergunning mocht je ook in tram en bus. (...) 4 uur kregen we pas de oproepen (...) We kwamen handen te kort. M'n moeder was reuze sterk. Ze is ogenblikkelijk assistentie gaan halen. (...) We hadden proviand nodig voor 3 dagen. (...) De buren waren alles aan het inpakken. Ieder kreeg mee te sjouwen een grote koffer, een rugzak en 2 zijtassen (...)'s Avonds om 8 uur moest je met 1999 anderen in een loods van de H.A.L. op de Stieltjesstraat zijn. Vandaar ga je 's nachts met een personentrein om 1.10 weg naar Hooghalen in Drenthe. Van hier moet je ca. 10 km lopen naar Westerbork (...) Vanaf Westerbork gaan we met een goederentrein naar onbekende bestemming. Waarheen? Waarheen? Zo gaat het over ieders tong. De mensen zijn radeloos, redeloos en moedeloos.

Het is hier een paniek. 's Avonds 30 juli was de stad een en al rel. Dan hoor je, die heeft zich van kant gemaakt, dan weer die, dan weer die en zo gaat het de gehele dag door. 10 kilometer lopen met al die bagage. Als ik daaraan denk word ik ook moedeloos. (...).“

Alexander was maar heel kort in kamp Westerbork. Op 3 augustus 1942, drie dagen na zijn aankomst, werd hij tezamen met zijn halfbroer Maurits Koster en diens vrouw Eva van Tijn gedeporteerd naar Auschwitz. Het was een van de eerste transporten en in Auschwitz overleed hij al na twee weken. Volgens de Sterbebücher van Auschwitz is Alexander, 20 jaar oud, omgekomen op 21 augustus 1942.