Ruth Ruschkewitz-Eichenberg is in 1933 getrouwd met Ernst Ruschkewitz. Samen hadden ze een zoontje: Jan Carl Albert, geboren op 2 november 1936 in Den Haag. Ernst Ruschkewitz kwam uit een welgestelde familie, zijn vader had een keten van warenhuizen opgezet in Würzburg en omgeving

Ruth, links op de foto, en haar zoontje Jan.

Ruth Ruschkewitz-Eichenberg

Toen in de jaren dertig de nazi’s aan de macht waren gekomen moest Ruschkewitz toezien hoe zijn bedrijf in Würzburg onder toezicht van een Verwalter werd gesteld. Enkele jaren later heeft deze Verwalter alle winkels voor een spotprijs verkocht aan de concurrent Neckermann.

Het echtpaar vluchtte naar Nederland waar het eerst ging wonen in de P. Bothstraat 13 in Den Haag, alwaar hun enige kind Jan werd geboren. Ernst kreeg een baan als vertegenwoordiger voor de Engelse firma H. Prince and Co Ltd. Zijn werkterrein besloeg Nederland, België, Frankrijk en Zwitserland.
Tijdens de bezetting van Nederland woonde het gezin in een groot herenhuis in Bodegraven. Ernst Ruschkewitz had veel goede contacten en was ervan overtuigd dat hij niet gedeporteerd zou worden.

Toch is het gezin al in oktober 1942 weggevoerd. Het gezin kwam op 21 oktober 1942 aan in kamp Westerbork en twee dagen later volgde hun transport naar Auschwitz. In Cosel werd Ernst uit de trein gehaald om tewerkgesteld te worden als dwangarbeider. Ruth en haar zoontje reisden door naar Auschwitz en werden op 26 oktober 1942 in de gaskamers vermoord. Ruth Ruschkewitz-Eichenberg was 31 jaar, hun zoontje Jan Carl Albert Ruschkewitz was 5 jaar oud.

Ernst Ruschkewitz heeft een dagboek bijgehouden, dat bewaard is gebleven. Het wordt bewaard in de synagoge van Würzburg. (https://www.tweede-wereldoorlog.org/ruschkewitz-kampdagboek.html). Hieronder enkele fragmenten:

Vandaag vier weken geleden (= maandag 19 oktober) opgehaald en naar Gouda gebracht; dertien personen onder geleide naar Amsterdam, de Joodsche Schouwburg. Bekenden ontmoet, hartelijk ontvangen, maar slapen onmogelijk. Nog hoop. Twee dagen later met de trein naar Westerbork, een reis zonder problemen. Na aankomst een mars van anderhalf uur met bagage, Ruth en Jan mogen vanaf halverwege rijden op een wagen met koffers.

Donderdag (= 22 oktober): dag van beslissing, van alles geprobeerd en getroost. Hoop tot op het laatste moment, onbeschrijflijk slechte hygiëne.
Veel bekenden gesproken; ik moet huilen, Ruth is dapper, zoals altijd, Jan is heel timide maar wel lief. Bange nacht, om half 8 opgejaagd naar de registratie. Alles is verloren. Een mars in de regen. Troosteloos kruipen we bij elkaar langs de rails met alles wat we hebben. Tegen 11 uur (= vrijdag 23 oktober) staan we daar met 928 joden. De trein komt, maar rijdt te ver door, paniek. We veroveren een goede coupé, iedereen heeft een plaats. Bij ons zit een Groningse kelner met twee slecht opgevoede kinderen. Vrijdagmiddag verlaten we het gastvrije Nederland. Velen huilen, de bevolking zwaait. Daarna Bremen - Berlijn - Liegnitz - Cosel. Tien uur vertraging. Tegen 4 uur ‘s morgens: "Männer raus!" Kort afscheid. Nog kunnen we het niet geloven. We worden in rijen opgesteld, de trein rijdt weg met de vrouwen, de kinderen en de mannen boven 55 jaar. Wanneer zullen we elkaar terugzien? Wat heb ik in deze vier weken allemaal niet gedaan om te weten te komen waar ze zijn, tevergeefs!

Ernst was een sterke man en is in verschillende concentratiekampen te werk gesteld. Hij was aangesteld als groepsleider en had daardoor enkele privileges. Ernst Ruschkewitz is vermoedelijk gestorven na een dodenmars vanuit Blechhammer, mogelijk in of nabij kamp Buchenwald.

Als datum van zijn overlijden wordt 31 maart 1945 vermeld. Of dat ook de werkelijke datum was, is niet bekend. Ernst Ruschkewitz is 41 jaar geworden.