Rachel Kesing werd geboren op 1 december 1851 in Amsterdam. Ze was een dochter van Goedman Kesing (1818 - 1896) en Lena Louteran (1826 - 1908). Ze was 91 jaar oud toen ze op 16 april 1943 werd omgebracht in Sobibor .
                                                 

Rachel Lutraan-Kesing

Rachel Kesing trouwde op 14 oktober 1885 met de veekoper en slager David Lutraan uit Raalte. Uit dit huwelijk werden acht kinderen geboren. Het gezin woonde aan de Stationstraat 36 in Raalte. David Lutraan overleed vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Rachel werd daarna liefdevol verzorgd door haar twee ongetrouwde dochters Vrouwtje en Henriette.

Toen haar dochters naar kamp Westerbork werden overgebracht en van daar naar Auschwitz en Sobibor, vond Rachel Lutraan onderdak bij haar gemengd gehuwde zoon Barend. Hij zorgde ervoor dat Rachel orthodox kon blijven leven. Maar ook voor de oude Rachel Lutraan-Kesing kwam uiteindelijk een oproep om zich te melden. Rachel was 91 toen ze het huis in Raalte, waar ze jaren had gewoond, moest verlaten.

Haar schoondochter, gehuwd met zoon Samuel, wist een gesprek te regelen met Hauptsturmführer Aus der Funten, belast met de dagelijkse leiding van het Centraal Bureau voor Joodse Emigratie. Zij pleitte dat het toch zinloos was een zo oude en goede vrouw naar een werkkamp te sturen. Het antwoord op haar pleidooi was kort: "Er bestaan geen goede Joden!"

Rachel Lutraan werd op 10 april 1943 naar kamp Westerbork overgebracht en op 13 april 1943 naar Sobibor gedeporteerd, waar ze op 16 april is vermoord. Van haar zeven volwassen kinderen overleefden er twee de oorlog vanwege het feit dat zij gemengd gehuwd waren. Een kleinkind heeft verschillende concentratiekampen overleefd.