Meijer Joël Nijstad werd geboren op 10 maart 1876 in Assen. Hij was het derde kind van Hartog Nijstad (1839-1897) en Flora Nathans (1847-1942). Meijer had twee zussen, Clara (1871-1942) en Aaltje, (1873-1942) en drie broers: Jacob Philippus (1878-1879), Phillippus Jacob (1880-1941), Jacob (1882-1942) en Joël Hartog (1887-1962).

Meijer Joël Nijstad

Meijer Joël is op 30 oktober 1913 getrouwd met Fokje Hart. Fokje is geboren op 22 februari 1882 in Scheemda. Het echtpaar kreeg drie kinderen. De oudste werd levenloos geboren op 2 juni 1917, dat was in Assen. Op 23 september 1919 kwam hun zoon Herman Jacob ter wereld en daarna kwam Marieke Flora, geboren op 7 augustus 1922. Deze twee kinderen zijn in Groningen geboren. Later woonde het gezin weer in Assen.

Meijers beroep was schapenslager, het is bekend dat hij een schapenslachterij had in de Rolderstraat in Assen. Voor de oorlog uitbrak woonde het gezin aan de Schoolstraat 6 (wat nu het Koopmansplein is).

Zoon Herman werkte in Assen als elektrotechnicus. In juni en augustus 1942 kwam er een oproep dat alle mannen vanaf 18 jaar naar een werkkamp moesten. Waarschijnlijk heeft hij gehoor gegeven aan de oproep. Het is bekend dat Herman op 24 augustus 1942 vanuit kamp Westerbork op transport gesteld werd naar Auschwitz. Drie dagen later, op 27 augustus 1942 werd hij daar vermoord. Herman Jacob Nijstad was 22 jaar.

In de nacht van 2 op 3 oktober 1942 was er een grote razzia in Assen. Een groep van 234 Joden werd opgepakt. Hieronder waren ook Meijer, Fokje en hun dochter Marieke.
De Joden werden via de Noordersingelschool naar kamp Westerbork gebracht. Een plaquette aan de muur van de Noordersingelschool getuigt van deze gebeurtenis.

Kamp Westerbork was in die dagen overvol. Er waren meer dan 15.000 mensen aanwezig. Bob Cahen, ziekenverzorger in het ziekenhuis van het kamp schreef hierover in zijn later gepubliceerde brief ‘Ergens in Nederland’:

‘In het kamp was de chaos compleet: Wat wij toen hebben meegemaakt, tart elke beschrijving. De mensen kwamen hier aan als opgejaagd vee, sommigen begraven onder hun bagage, anderen met helemaal niets bij hen, zelfs niet eens behoorlijk gekleed. Vrouwen die ziek van bed waren gehaald in een dunne nachtpon gekleed; kinderen in hansopjes op blote voeten, ouden van dagen, zieken, gebrekkigen, steeds maar door kwamen nieuwe mensen in het kamp. De barakken raakten vol, overvol. Er was maar plaats voor tienduizend mensen en steeds kwamen er meer. De mensen moesten zomaar gaan liggen op het ijzer. Nog voller werden de barakken. Mensen lagen of zaten buiten. Sliepen ´s nachts in of onder kruiwagens in de open lucht. Eten was er niet genoeg. Warm eten kreeg men soms in de drie dagen en dan nog niet voldoende. De zuigelingen kregen geen melk meer. Er was niets. De pomp voor de watervoorziening werkte onder hoogspanning. Kon het ook niet meer af en zuiverde het water niet voldoende, met het gevolg dat de mensen ongezuiverd water moesten drinken met alle gevolgen van dien. Barakken, waar in normale tijden vierhonderd mensen ingingen, werden nu volgepropt met duizend mensen, die op de grond en overal lagen. Wc´s waren onvoldoende en verstopt. Mannen en vrouwen lagen in één zaal: het was, een chaos.’

Meijer, Fokje en Marieke verbleven vanaf hun aankomst op 3 oktober tot 30 oktober in kamp Westerbork. Misschien hoopten ze hun zoon en broer Herman nog te zien in het kamp, maar Herman leefde toen al niet meer.

Op 30 oktober vertrok hun trein naar Auschwitz. Ze werden alle drie bij aankomst, op 2 november 1942, omgebracht. Meijer Joel Nijstad was 66 jaar, Fokje Nijstad-Hart was 60 jaar en Marieke Nijstad was 20 jaar.

Op de Joodse Begraafplaats in Assen staat een monument waar alle Joodse Assenaren die omkwamen tijdens de Tweede Wereldoorlog worden herdacht.