Vanuit Stadskanaal en de omliggende plaatsen zijn tijdens de oorlog meer dan 130 Joden weggevoerd en vermoord. Zij worden herdacht in de buurt met onder andere monumenten en struikelstenen. Er zijn ook flink wat Joden vermoord die ten tijde van de oorlog niet meer in Stadskanaal of omgeving woonden, maar er wel waren geboren en opgegroeid. Zij waren vertrokken naar andere plaatsen en werden van daar naar kamp Westerbork overgebracht en verder gedeporteerd. In dit onderzoek gingen leerlingen van Scholengemeenschap Ubbo Emmius op zoek naar de verhalen achter deze mensen.

Foto links: het perron bij vernietigingskamp Sobibor (collectie HcKW)

Levie Wallage

Levie Wallage werd geboren op 28 mei 1900 in Onstwedde. Hij was de zoon van Jonas Wallage en Bartha Wallage en groeide op in een orthodox-Joods gezin, hetgeen grote invloed had op zijn opvoeding en identiteit. Levie had meerdere broers en zussen, waaronder Jakob en Jetta. De familie Wallage leefde een traditioneel Joods leven en was actief betrokken bij de lokale Joodse gemeenschap.

Voor de oorlog woonde Levie in Groningen. Hij trouwde in 1927 met Stientje van Coevorden.

Burgerlijke Stand.. "Provinciale Drentsche en Asser courant". Assen, 12-11-1927. Geraadpleegd op Delpher op 13-01-2025, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMDA03:000138345:mpeg21:p006

Na de geboorte van hun dochters (Carolina Selma, geboren op 23 februari 1927, en Bertha Carolina, geboren op 3 april 1930) verhuisde het gezin een aantal keren. Zo woonde de familie in Hoogeveen en in Zwolle om in 1939 in Heemstede terecht te komen. Ook hier was Levie werkzaam als koopman.

Op 6 juni 1942 ontving het gezin Wallage het bericht dat ze direct naar Amsterdam moesten verhuizen. Op 18 januari 1943 zijn ze administratief uitgeschreven uit Heemstede naar Amsterdam (Swammerdamstraat 15). Een buurvrouw uit de Javalaan in Heemstede heeft de familie Wallage daar nog bezocht en in zorgwekkende toestand aangetroffen.

Op 6 mei 1943 werd het gezin naar kamp Westerbork gebracht waar ze korte tijd in barak 55 hebben verbleven. Op 11 mei 1943 zijn de ouders en twee dochters vanuit Westerbork op transport gezet naar Sobibor, waar moeder en kinderen drie dagen later overleden.

Samen met 79 andere mannen werd Levie geselecteerd om te werken in het kamp Dorohucza, een werkkamp in de omgeving van Lublin. In dit kamp moesten de gevangen turfsteken. Door de slechte omstandigheden, gebrek aan voedsel en mishandelingen overleefden vele geselecteerden hier maar kort. De gemiddelde levensverwachting was slechts enkele weken. Tweemaal daags kregen de gevangenen een zwarte vloeistof die koffie werd genoemd. Drinkwater kregen de gevangen niet. Verder was er dunne soep van zuurkool en transparant hondenvlees. De gevangenen konden zich wassen in de beek. Slechts zestien Nederlandse Joden hebben dit kamp overleefd. Levie hoorde daar niet bij. Zijn sterfdatum is genoteerd als 30 november 1943, Dorohucza. Vermoedelijk is hij in de periode daarvoor door uitputting, mishandeling of ziekte omgekomen of vermoord bij de ontruiming van dat kamp.