De oude, dove en zeer slechtziende Lena Goldsteen, oftewel Olde Lene, zoals zij in Ruinen werd genoemd, voorzag in haar onderhoud door onder andere het herstellen van kousen.

                                         

Zij was alleenstaand. In de afdeling bevolking van de gemeente Ruinen staat vermeld dat zij weduwe was, maar de naam van haar echtgenoot is niet bekend. Haar zoon Hartog Goldsteen, geboren 19 september 1887 te Ruinen, van beroep schilder en drogist, woonde in Meppel.

Foto links: gedenksteen  met de namen van de vermoorde Joodse inwoners uit Ruinen

Lena Goldsteen

De Brinkstraat in Ruinen met het huis waar Lena woonde.

In ieder geval tot aan het begin van de oorlog zocht hij regelmatig zijn moeder op. Hij deed dit per motorfiets met zijspan die hij sinds 17 augustus 1920 in bezit had. Zijn komst was altijd een trekpleister voor de jeugd. Op 12 november 1942 werden de Joodse inwoners van Ruinen weggevoerd. 

Olde Lene mocht gezien haar leeftijd en beperkingen nog in Ruinen blijven. Dan komt er op 15 december 1942 bij de gemeente Ruinen een schrijven van de Procureur-Generaal in Leeuwarden, nr.B.no.252-169.1942, waarbij een vragenlijst gevoegd was, welke diende te worden ingevuld met betrekking tot de nog enig overgebleven Joodse inwoonster Lena Goldsteen.

Maar uiteindelijk waren de Duitsers onverbiddelijk.

Het mocht niet helpen dat zij oud was. Dat zij doof was. Dat haar gezichtsvermogen te wensen overliet.

Op 9 maart 1943 kwam zij in kamp Westerbork aan en op 17 maart 1943 werd zij naar Sobibor gebracht.

Deel van de transportlijst met Lena (hier is Reina geschreven) Goldsteen.

Daar, ver weg van haar vertrouwde omgeving, werd ze op 20 maart vermoord. Zij werd 81 jaar.

Het monument in Ruinen met daarop ook de naam van Lena.

Meer info: https://joods-monument-ruinen.webnode.nl/esther-khan-kahn-en-lena-goldsteen/
Boek: De Jodenvervolging, Joodse families in Ruinen – H. Westerman