Julia en Adolf brachten in hun slagerij aan de Lindenhorster straße 235 in Dortmund twee Joodse slagersdynastieën uit Duitsland en Nederland samen. Adolf was op 9 oktober 1883 geboren in een Joods slagersgezin in Oberhemer dat uiteindelijk 12 kinderen zou tellen. Julia was op 20 mei 1890 de eerste van de zes kinderen van de caféhouder-slager Isaäk ten Brink aan de Brink 75 in Denekamp. Thuis, waar plat Twents werd gesproken, werd ze Juulke genoemd. Haar broers handelden in vee.

Julia Löwenhardt-ten Brink

Adolf was in de Eerste Wereldoorlog Duits hospitaalsoldaat en ook zijn acht broers waren onder de wapenen. Zij hebben die oorlog allen overleefd, maar vijf broers, daaronder Adolf, werden in de Tweede Wereldoorlog door de nazi’s vermoord. Adolf en Julia werden in 1933 gedwongen hun goedlopende slagerij in Duitsland aan een ariër te verkopen en vluchtten drie jaar later naar Goor. Voor zij op 5 oktober 1942 in Westerbork terecht kwamen, woonden zij aan de Berkenkamp 20 in Enschede.

Adolf stond vanwege zijn verdiensten in de Eerste Wereldoorlog op de ‘Frontstrijderslijst’ in kamp Westerbork en was daarmee voorlopig vrijgesteld van transport. De meeste personen op deze lijst gingen uiteindelijk vanuit kamp Westerbork naar Theresienstadt. Zo ook Adolf en Julia. Zij behoorden tot een groep van 195 voornamelijk Duitse Joden met verdiensten die vanuit kamp Westerbork op 20 april 1943 naar Amsterdam vertrokken en een dag later vanuit Amsterdam naar Theresiënstadt. Daar verbleven zij anderhalf jaar. Op Adolfs 61e verjaardag werden zij op transport gesteld naar Auschwitz. Daar stierven Adolf en Julia in de gaskamer op 11 oktober 1944. Hun twee zonen, Heinz en Werner, hebben de oorlog overleefd.