Josef Waldmann werd geboren op 4 maart 1925 in Berlijn. Hij was een intelligente jongen die graag leerde. Hij woonde in het Paviljoen Loosdrechtsche Rade, waar een groep Duits-sprekende joodse jongeren verbleef die zonder ouders of andere familie na 1938 naar Nederland gevlucht waren. Zij stonden bekend als alijah-jeugd of Palestina-pioniers. Ze behoorden bij de zionistische beweging die ernaar streefde een Joods Nationaal Tehuis in Palestina op te bouwen. Overdag werkten ze bij boeren en ambachtslieden in de omgeving om het vak te leren.

Josef Waldmann

Josefs bijnaam was Jossel. Zijn beste vriend was Fabian Schön. Nadat in 1942 de eerste pioniers een oproep hadden gekregen, werd voor alle pioniers uit Loosdrecht een onderduikplek gevonden door de Westerweelgroep. In de maanden dat de Westerweelgroep druk op zoek was naar eigen ontsnappingsmogelijkheden, poogde men ook op een andere manier reeds een tiental Palestina-pioniers, waarvan acht uit Loosdrecht, over de grens te laten vluchten.

Men had contact gekregen met een smokkelaarsorganisatie die een groep joden naar Zwitserland zou laten ontvluchten. In een Amsterdams café kwamen de afspraken tot stand. Wie er achter de organisatie zat is nooit duidelijk geworden. De organisatie werkte met een tussenpersoon en er moest flink betaald worden. Men vond daarvoor de oplossing dat de welgestelde joden in de groep dubbel zouden betalen, zodat er ook een aantal Palestina-pioniers uit Loosdrecht mee konden.

Zo vertrok Josef in oktober 1942 naar Zwitserland. Na het passeren van de Belgische grens werd deze groep rechtstreeks naar de Gestapo in Brussel gereden. Vanuit de gevangenis daar wist één van hen een briefje te smokkelen als waarschuwing. Daarna is niets meer van hen vernomen. Alle leden van de groep, ook Josef, werden op 31 oktober 1942 vanuit Mechelen op transport gesteld naar Auschwitz. Het transport kwam op 3 november 1942 in Auschwitz aan. Uit het archief van Auschwitz blijkt dat Josef op 20 januari 1943 in Auschwitz is vermoord.