Israel van Crefeld werd geboren op 26 juni 1905 in Amsterdam als zoon van Samuel Crefeld en Mietje Blitz. Hij was doctorandus in de Nederlandse taal- en letterkunde. In 1937 was Israel leraar aan de 4e driejarige HBS te Amsterdam, in 1938 werkte hij aan de RHBS te Velsen en vanaf 1939 aan de bijzondere HBS te Utrecht. Hij trouwde op 11 oktober 1939 met Elisabeth van Buuren. In 1941 werd hun dochter geboren, Mia Marianne. Het gezin woonde aan de Tugelaweg 139 in Amsterdam.

Israel van Crefeld

In september 1939 ging Israel in militaire dienst en hij werd tijdens de oorlogshandelingen in de meidagen van 1940 krijgsgevangen gemaakt. Na enkele maanden gevangenschap kwam hij weer vrij.
Daarna is hij leraar geweest aan de Joodse HBS aan de Mauritskade te Amsterdam. Naast zijn taken als docent bekleedde hij ook enkele bestuursfuncties. Zo was hij voorzitter van de W.E.M.O, de vereniging van werkzoekenden met een volledige M.O.-bevoegdheid.

Van Crefeld was een belezen man met een grote talenkennis en had belangstelling voor dramaturgie en politiek. Hij had een sterke persoonlijkheid en verloor ook in de hachelijkste omstandigheden zijn evenwicht en zijn gevoel voor humor nooit. Toen het net rond de Joden zich tijdens de oorlog steeds meer sloot dook hij onder, maar Van Crefeld werd op 8 juli opgepakt. Via de strafgevangenis in Den Haag kwam hij op 17 juli 1943 in kamp Westerbork terecht. Daar kreeg hij een plek in barak 97 waar in die periode meer strafgevallen werden geplaatst. Strafgevallen vertrokken met het eerstvolgende transport en dus was ook het verblijf van Van Crefeld in Westerbork maar kort. Op 20 juli 1943 vertrok hij met het 19de en tevens laatste transport naar Sobibor. Met dit transport vertrokken 2209 personen.

Israel van Crefeld werd op 23 juli 1943 meteen na aankomst in Sobibor vermoord. Zijn echtgenote en zijn dochter overleefden de oorlog.