Izak (Isi) de Levie is geboren op 3 augustus 1931. Zijn vader was Meijer de Levie geboren op 7 maart 1906, zijn moeder Geertje de Vries, geboren op 11 juni 1910. Na Isi werden nog vier dochters geboren: Duifje, geboren op 6 mei 1934, Bloemke, geboren op 16 mei 1937, Hermanna Dina, geboren op 13 maart 1939 en Dina, geboren op 2 februari 1941. Isi’s vader was poelier, het gezin woonde aan de Venne 49 in Winschoten.

Isi de Levie

De volgende informatie komt van de Winschoter Voetbal Vereniging WVV.

Izak (‘Isi’) was 9 jaar oud toen hij lid werd van de WVV. Dat moet in het najaar van 1940 of het voorjaar van 1941 gebeurd zijn. Tijdens het eerste oorlogsjaar was hij de jongste Joodse jongen van WVV. Zijn vader Meijer was lid van de scheidsrechtersvereniging in Winschoten. Lang heeft Isi niet kunnen voetballen. Op 15 september 1941 ontzegde de Duitse bezetter via de pers aan ‘Volljuden’ het gebruik van openbare sportvoorzieningen. Vijf weken erna werd in alle dagbladen een nieuwe, nog ingrijpender maatregel gepubliceerd. Voor de sportverenigingen betekende dit dat Joden voor 1 november zélf hun lidmaatschap op moesten zeggen.
In sommige Nederlandse gemeenten hadden plaatselijke gezagsdragers al in het voorjaar van 1941 op eigen initiatief anti-Joodse maatregelen op het gebied van de sport genomen. Evengoed waren er na september 1941 ook enkele clubs, soms zelfs een burgemeester, die de anti-Joodse maatregelen voor korte tijd saboteerden en geen ‘Jodenbordjes’ op de sportterreinen plaatsten. Hoe WVV reageerde op de uitsluiting van Joodse spelers is ons niet bekend. Het clubblad hield op te verschijnen kort vóór september 1941. Het landelijke beeld was dat vrijwel alle niet-Joodse verenigingen na 15 september 1941 de sportbeoefening voortzetten. Met name voetbal – ‘de belangrijkste bijzaak van het leven’ - werd zeer populair tijdens de oorlogsjaren.

Het isolement van de Joden in bezet Nederland werd versterkt door de genoemde maatregelen. André Swijtink schrijft in zijn studie In de Pas over sportbeoefening tijdens de Tweede Wereldoorlog: ‘Er is aanleiding te veronderstellen dat veel Joodse (sport)mensen zich pas nu gingen realiseren wat het inhield geïsoleerd te worden van niet-Joden in de samenleving.’ Swijtink haalt een brief aan van een Joodse vrouw uit Groningen, gericht aan de voorzitter van Be Quick: ‘Mijnheer, Naar aanleiding van dit schrijven is, het verbod voor Joden op de sportvelden, geldt dat hier ook voor mij op het Be Quick terrein? Mocht het soms zijn dat ik een extra vergunning er voor nodig ben bij wie moet ik mij dan vervoegen? Gaarne had ik bericht hierover van u. Zo u weet staan wij er al wel 40 jaar en nog nooit geen drukte gehad. Met beleefde groeten. Achtend wed. J. Drielsma.’      

Hoe dit door de Joodse jongens van WVV beleefd werd weten we niet.

Isi de Levie was pas 10 jaar oud toen de isolatie van de Joden in Nederland zich voltrok. Ruim een jaar na het verschijnen van de Jodenbordjes op de Nederlandse sportvelden kwam Isi in kamp Westerbork terecht. Vader Meijer de Levie was al eerder gedeporteerd en omgebracht. Na vier dagen in Westerbork bracht een transport Isi met zijn moeder en zijn vier jongere zusjes naar Auschwitz. Daar werden ze allemaal direct na aankomst, op 2 november 1942, omgebracht. Isi de Levie werd 11 jaar oud.