Isaäc Sealtiel kwam in november 1942 als 89-jarige in kamp Westerbork terecht. Hij verbleef er 2 weken voordat transport naar Auschwitz volgde. Onderzoeker Peter Teunissen zocht uit wat er over het lange leven van Isaäc Sealtiel bekend is.

Isaäc Sealtiel

Isaäc Sealtiel, zoon van David Sealtiel en Sara de Souza Pimentel. Geboren op 29 maart 1853 te Amsterdam. Op 19-jarige leeftijd geëngageerd als marinier 3de klasse met 100 gulden handgeld voor 6 jaar. In datzelfde jaar voldoet hij tevens aan de militieplicht en wordt als zodanig bijgeschreven in het stamboek. In 1873 gaat zijn militieplicht in en dient 4 jaar ter voltooiing. Op 16 mei 1873 gaat hij aan boord van het Nederlandse Stoomschip "Koning der Nederlanden" waarbij hij tot de monsterrol van het Wachtschip te Batavia behoort.

'Koning der Nederlanden"

Op 21 juni 1873 komt hij te Padang aan en wordt daar gedebarkeerd. Hij neemt deel aan de expeditie naar Atjeh in 1874 en krijgt daarvoor het ereteken "Atjeh 1873/1874".


Op 25 december 1875 uit Oost-Indië vertrokken met het particuliere stoomschip "Prinses Amalia". Monsterrol Wachtschip te Willemsoord.

"Prinses Amalia"

Op 1 februari 1876 krijgt hij de medaille "Atjeh 1873/1874".


In 1876 wordt hij aan boord van het pantserramschip Adder geplaatst.

Pantserramschip Adder

In datzelfde jaar overgeplaatst naar het Wachtschip te Hellevoetsluis, hoogstwaarschijnlijk "Prins van Oranje".

'Prins van Oranje'

In 1877 gaat hij opnieuw een contract aan voor 5 jaar waar hij in 1878 200 gulden handgeld voor krijgt. Op 11 januari 1877 is hij bevorderd tot marinier 2de klasse.

Isaac sealtiel, geheel rechts, 81 jaar oud met andere Atjeh-veteranen in 1934.

Op 19 april 1877 wordt Isaäc als deserteur afgevoerd volgens het stamboek. Daar heb ik diverse politiebladen uit die tijd op nageslagen en kwam Isaäc Sealtiel daar ook tegen. Het politieblad vermeldt de eenheid en het signalement op het moment dat iemand deserteert/mankerend is. Er waren veel deserteurs in die tijd en de krant stond vol namen van militairen die mankerend waren. Op 2 februari 1879 komt hij weer van desertie terug, onbekend waar hij in die tijd was maar in Amsterdam waarschijnlijk want hij kreeg daar een kind (1877). Hij wordt weer opnieuw in de sterkte van het korps opgenomen. Op 25 februari 1879 wordt hij echter gedegradeerd naar marinier 3de klasse. Uiteraard volgt er nog straf voor zijn desertie en die is niet mis. De straf is "Laersen"of Laarsen. Hij mag met een speer op zijn borst, om hem van doorlopen tegen te houden, door een rij maten lopen die hem met een "kat met negen staarten" op zijn rug slaan. Het maximaal aantal slagen dat is opgelegd, is 50, ter discretie van de officieren/commissarissen. Het mag bloeden maar hij moet blijven leven.

"Kat met negen staarten"

Hij wordt overgeplaatst aan boord van het Wachtschip te Hellevoetsluis. In 1880 naar het Wachtschip te Willemsoord. Onbekend welk schip want het kan ook een logementschip zijn geweest. In 1881 gaat het aan boord van het Wachtschip te Willemsoord helemaal mis. Isaäc weigert een order na te komen en komt daarvoor voor de krijgsraad. Die veroordeeld hem tot 2 jaar militaire detentie en het verbod de gewapende macht te dienen voor de tijd van 3 jaar. Waar hij die uitzat is onderwerp van een moeizame zoektocht in de archieven waarschijnlijk en levert niet veel extra informatie op. Leiden (Pesthuis), Brielle, Rotterdam of Schoonhoven zouden het evt kunnen zijn. Isaac komt in 1883 ergens vrij en trouwt met zijn lief Sara Loezen. Samen krijgen ze nog 9 kinderen. Sara overlijdt in 1922 en Isaäc trouwt opnieuw met Sophia Meljado in 1925 en die krijgen nog 2 kinderen samen, Isaäc is dan respectievelijk 73 en 74 jaar oud! Isaäc was een driftig type naar het schijnt. Twee veroordelingen in het Noord-Hollands archief voor geweldpleging zijn het bewijs, 1 maand detentie voor het mishandelen van 2 agenten op de Dam, en 15 gulden boete voor het iemand bij de keel grijpen en met de vlakke hand een klap in het gezicht geven.

                                              

Isaäcs verhaal krijgt een triest einde. In 1942 worden hij en zijn vrouw opgepakt door de Duitsers en afgevoerd naar de vernietigingskampen. Ze sterven op 7 december 1942 in Auschwitz samen met hun twee kinderen. Isaäc is dan 89 jaar oud. De kinderen uit zijn eerste huwelijk ondervinden ook de gruwelijkheden uit die tijd. 5 komen er om door de vernietigingskampen, ook hún kinderen, Isaäcs kleinkinderen, 19 stuks worden vermoord.