Ihno ten Brink wordt op 22 september 1932 geboren als zoon van Adolf ten Brink (geboren in Denekamp) en Riekchen Windmüller (geboren in Emden). Zijn ouders zijn op 4 maart 1931 in Emden getrouwd en wonen aan Unter den Linden 45 in Lingen, waar ook Ihno geboren wordt.

Ihno ten Brink

Wanneer Ihno 2,5 jaar oud is overlijdt zijn vader. Ihno en zijn moeder verhuizen dan naar Emden naar het ouderlijk huis van Riekchen aan de Wolthuserstrasse. Een jaar later wijken ze uit naar Nederland waar Ihno wordt opgevangen in het Centraal Israëlitisch Wees- en Doorgangshuis aan de Roodenburgerstraat in Leiden.

Als de Joden moeten vertrekken uit de kuststreek wordt Ihno aangemeld bij de vreemdelingenpolitie (september 1940). Omdat zijn vader Nederlander was, geeft zijn moeder voor hem daarbij de Nederlandse identiteit op. Niet veel later zullen ze vertrekken naar het - dan nog - vluchtelingenkamp - Westerbork. Daar zal Riekchen gaan werken in het ziekenhuis en trouwen met Erich Altmann, het hoofd van de apotheek. Ihno gaat in die periode naar de Openbare Lagere School in Hooghalen vlakbij het kamp.

Wanneer het vluchtenlingenkamp Westerbork in juli 1942 een doorgangskamp voor Joden wordt, worden Ihno en zijn moeder aanvankelijk niet op transport gesteld. Als “Alter Kampinsasse” zijn Ihno en zijn moeder hiervan vrijgesteld. Maar wanneer het kamp in september 1944 voor het grootste deel ontruimd wordt, worden ook zij op transport gesteld. Na een kort verblijf in Theresienstadt volgt op 4 oktober 1944 deportatie naar Auschwitz, waar Ihno en zijn moeder direct na aankomst op 6 oktober 1944 worden vermoord.