Hendrika de Levie-van der Hal is geboren in Enschede op 6 juni 1907. Ze was de dochter van Meijer van der Hal en Rebecca van der Hal-van Zuiden. Ze had een broer; Israel Gerard van der Hal. 

Hendrika de Levie-van der Hal

Hendrika en haar broer 

Hendrika was op 20 maart 1935 in Amsterdam getrouwd met Jacob de Levie. Zij woonden van 22 maart 1935 tot 29 augustus 1941 aan de Kromstraat 26 in Oss. Het echtpaar kreeg twee zonen. Arnold werd geboren in Oss op 8 februari 1936 en Hans volgde op 26 juni 1938 ook in Oss. Henrika werkte als onderwijzeres lichamelijke oefening.

Oranjestraat in Assen

In 1941 kwam het gezin naar Assen waar ze woonden aan de Oranjestraat 11. Hendrika en haar zonen kwamen op 3 oktober 1942 aan in kamp Westerbork. Haar man Jacob was daar al sinds 18 augustus 1942. Hij zat bij de bouwploeg van het kamp die zich onder andere bezighield met het bouwen van barakken, de aanleg van wegen en de spoorlijn. Later was Jacob lid van de Ordedienst van heet kamp. Het gezin De Levie kwam daarom in een barak 39 terecht, een familiebarak. In een familiebarak bewoonden gezinnen meestal een eigen kamer en verbleven dus niet, zoals de meeste gevangenen, in de slaapzaal van een grote woonbarak. Vanwege het werk van Jacob was het gezin voorlopig vrijgesteld van transport. Maar op 18 januari 1944 werd een groot deel van de vrijgestelden toch op transport gezet. Niet richting Auschwitz of Sobibor maar met Theresienstadt als bestemming.

Over dit transport schreef Philip Mechanicus in zijn dagboek het volgende: ‘Met de regelmaat van de klok is de trein vanmorgen weer vertrokken, maar het was deze keer natuurlijk heel anders dan bij de transporten naar Auschwitz, doch ook anders dan bij de uittocht der Austausch-Joden de week tevoren. Dit schijnt al weer maanden geleden, zoveel gebeurt hier tenslotte. Deze keer ook een trein van derde-klasse-wagons met bagagewagens voor de zieken, beestenwagens voor het proviand. De reizigers konden van tevoren hun plaatsen bespreken, in het bizonder de alte Kamp-Insassen, die door hun vrienden tijdig waren ingelicht, zoals bij Lissone of Cook, en reeds de avond tevoren bagage in de trein deponeren. De zieken kregen ledikanten mee met daarop speciaal vervaardigde matrassen. Voor de eerste keer sedert de transporten naar het Oosten was geen Sperre voor de barakken tijdens het transport afgekondigd, zodat de achterblijvenden hun vrienden tot achter het cordon van OD-ers naar de trein konden brengen en daar, als op een perron, het vertrek gadeslaan en, ongehinderd, het gewuif van de vertrekkenden op dezelfde wijze beantwoorden.’

Na een verblijf van enkele maanden in Theresienstadt volgde op 4 oktober 1944 transport naar Auschwitz. Hendrika en haar zonen Arnold en Hans werden daar direct na aankomst vermoord. Haar man Jacob overleefde Auschwitz.