Hans Horwitz (Berlijn, 19 december 1923) werd Honki genoemd.

Hij woonde in het Paviljoen Loosdrechtsche Rade, waar een groep Duits-sprekende joodse jongeren verbleef die zonder ouders of andere familie na 1938 naar Nederland gevlucht waren. Zij stonden bekend als alijah-jeugd of Palestina-pioniers. Ze behoorden bij de zionistische beweging die ernaar streefde een Joods Nationaal Tehuis in Palestina op te bouwen.

Heinz Horwitz

Overdag werkten ze bij boeren en ambachtslieden in de omgeving om het vak te leren.
Hans werd van Loosdrecht naar Elden verplaatst, waar in juni 1941 een jeugdalijah-tehuis voor jonge pioniers (16 tot 19-jarigen) was geopend. Met deze groep ging hij naar kamp Westerbork. Hij is via Westerbork gedeporteerd naar Bergen Belsen.

Hij lag eerst een week in de ziekenbarak. Daarna werkte hij in de schoenen, waar hij het bovenleer van zolen moest halen in een tent met honderden andere mensen.
Na twee weken kwam de voorman om twee ongetrouwde jonge mannen te zoeken voor een speciaal karwei. Arnold Koller en Hans wilden graag weg bij de schoenen en meldden zich aan. Daarna moesten ze zich dagelijks melden bij de Oberscharrführer.

Hans en Arnold werden in een apart hutje buiten het jodenkamp gezet, streng geïsoleerd van de overige kampbewoners in Bergen Belsen. Zij waren door de Nazi's uitgekozen om speciaal werk op te knappen dat strikt geheim werd gehouden. Zij werkten in het crematorium. In hun isolatie hielden ze een dagboek bij, waarvan een deel gered is.

“Nog steeds weten we niet waartoe dit alles dient en wat ons nieuwe werk zal zijn. Zijn wij voorgoed van de andere chaweriem afgesloten? Waarom? Wat zal morgen brengen? Morgen zullen we eerst weten wat we te doen krijgen en leefregels ontvangen.”
Op 23 november 1944 werden ze vanuit Bergen Belsen op transport gesteld naar Neuengamme. Hans Horwitz is daar vermoord op 27 november 1944.