David Rosenbaum werd geboren op 15 februari 1925 in Keulen. Hij was een knappe jongen, rossig. ‘Dudi’ was erg gevoelig, een dromer en toch vrolijk. Hij streed steeds tegen onrecht. Hij was een trouwe vriend, leergierig. Hij zat altijd verdiept in boeken, zijn speciale interesse ging uit naar de politiek. David woonde in het Paviljoen Loosdrechtsche Rade, waar een groep Duits-sprekende joodse jongeren verbleef die zonder ouders of andere familie na 1938 naar Nederland gevlucht waren. Zij stonden bekend als alijah-jeugd of Palestina-pioniers. Ze behoorden bij de zionistische beweging die ernaar streefde een Joods Nationaal Tehuis in Palestina op te bouwen. Overdag werkten ze bij boeren en ambachtslieden in de omgeving om het vak te leren.

David Rosenbaum

David verbleef met andere pioniers in Elden.

Pioniers in Elden met David als 2e van links

Nadat in 1942 de eerste pioniers een oproep hadden gekregen, werd voor alle pioniers uit Loosdrecht een onderduikplek gevonden door de Westerweelgroep. Ook de pioniers in Elden zouden onderduiken, ,maar ze waren te laat. Op 3 oktober 1942 werd het huis waar zij verbleven omsingeld en werden de pionier overgebracht naar Westerbork. Daar bleven ze in eerste instantie als groep bij elkaar en werden tewerkgesteld. David zag in het kamp zijn twee jongere broers vertrekken naar het oosten.

David deed ook in kamp Westerbork het werk dat hij als pionier had gedaan: werken bij boeren in de omgeving. Zo werkte hij met andere pioniers tijdelijk bij een boer in Zwiggelte. Daar werd onderstaande foto gemaakt. David staat aan de linkerkant.

 

Vanwege het werk stond David op de zogenaamde ‘Stammliste’ en was hij voorlopig vrijgesteld van transport. David verbleef in Westerbork in barak 55 en 63.

In een brief beschreef hij het transport van een vriend: “Wij waren natuurlijk, ondanks het verbod, aan de trein. Bij het langzame wegrijden zongen we allen het joodse volkslied ‘Hatikwah’ en het lied der pioniers ‘Techezaknah’, en zo namen wij afscheid. Het lijkt misschien een beetje kitsch, want zoiets is niet te beschrijven – Ik persoonlijk ben volkomen kapot. De hele dag heb ik mij, zoals dat heet, ‘flink’ gehouden. Maar vannacht, toen alles duidelijk voor mijn geest stond en Erco niet meer naast mij lag, toen kon ik mij niet meer beheersen. Ik kan het jou rustig vertellen, voor jou hoef ik mij toch niet te schamen. Wij zijn lotgenoten, jij nog oneindig meer. Ik heb als een klein kind gehuild. Wat ik vier jaar lang al niet meer had gedaan, maar ik kon mij niet inhouden. Hier is een groot gat, dat niet meer opgevuld kan worden. Als men in de barak komt, loopt niemand je tegemoet, er is geen gepraat en geen discussie. Die stilte is ontzettend. Ik houd op daarover te schrijven, anders word ik nog gek.”

Omdat de dreiging van transport er ondanks de vrijstelling toch steeds was, werd er door de leden van de pioniersgroep wel over ontsnappen nagedacht. Ook door David. Hij ontvluchtte vanuit Westerbork zonder papieren. Buiten wachtte Mirjam Waterman van de Westerweelgroep die hem achterop de fiets nam en hem naar Assen bracht, waar hij de trein zou nemen. Een SD’er herkende hem en pakte hem op en zo kwam David weer terug in Westerbork. Uiteindelijk vertrok hij op 4 september 1944 naar Theresienstadt en vandaar later naar Auschwitz. Daar werd hij vermoord. Zijn sterfdatum is 1 januari 1945.