In 1944 zijn er achter het crematorium van kamp Westerbork een aantal keren groepen verzetsstrijders gefusilleerd. Hendrik van der Kooi behoorde tot een groep van 12 mannen die hier op 25 september 1944 werden vermoord.

Hendrik Otto George van der Kooi

Hendrik Otto George van der Kooi werd geboren op 21 augustus 1910 in Nieuw-Lekkerland. Hij was de zoon van Hendrik Otto van der Kooi (01-11-1871, Wirdum) en Magdalena Elisabeth Maas (11-09-1880, Groningen) die in 1904 in Leeuwarderadeel waren getrouwd. Vader was onderwijzer en verhuisde waarschijnlijk vanwege dit werk enkele keren. Hendrik had een oudere zus, Hendrika Anna Catharina geboren in 1905 in Velsen en een jongere broer, August Willem (1915) die net als hij in Nieuw-Lekkerland was geboren. In mei 1917 vestigde het gezin zich in Dedemsvaart, komende vanuit Baarn. Daar stond Hendrik ingeschreven als onderwijzer. In maart 1919 vertrok het gezin naar Nederlands-Indië, waar in juli van datzelfde jaar zoon George Nicolaas werd geboren. Op 9 oktober 1922 is het gezin ingeschreven in Leeuwarden, komende vanuit Java.

Begin jaren ’30 verbleef Hendrik als officier in opleiding in de Koornmarktkazerne in Kampen. Na zijn diensttijd werd hij onderwijzer. Hij had de kweekschool aan de Petrus Driessensstraat in Groningen gevolgd en werkte in het Christelijk lager onderwijs in Groningen. Hendrik was gereformeerd en lid van de ARP. Op 9 januari 1939 trouwde Hendrik in Groningen met de in Nieuweschans geboren Geertje Cornelia de Boer. Het echtpaar woonde aan de Kerkstraat 21b. In de zomer van datzelfde jaar mobiliseerde het Nederlandse leger en in het hele land werden militairen ingezet bij de voorbereiding van de verdediging voor een eventuele aanval. Hendrik van der Kooi was als reserve-luitenant met zijn peloton even ingekwartierd bij de familie van der Struik in Odoornerveen. Later was Hendrik enige tijd ingekwartierd in Emmen. In de omgeving werden kazematten gebouwd en bemand, loopgraven aangelegd en werd er door de militairen geoefend. Hendrik heeft in deze periode van de werkzaamheden een hele serie foto’s gemaakt.

In de vroege ochtend van 10 mei 1940 viel Duitsland Nederland binnen. De militairen die in de omgeving van Emmen gelegerd waren onder wie Hendrik van der Kooi zorgden met hun verdediging vanuit de kazematten voor enige vertraging bij de aanvallers, maar door gebrek aan munitie en communicatie moeten de mannen zich terugtrekken. Na de capitulatie zette Hendrik de strijd ondergronds voort. Hendrik deed mee met het studentenverzet, was betrokken bij hulp aan onderduikers (LO) en vanaf 1943 verbonden aan de Ordedienst (OD). Deze laatste bestond voornamelijk uit officieren uit het leger die ten doel hadden tijdens en na de oorlog de orde te handhaven. Al vanaf de zomer van 1940 was deze groep actief en in de zomer van 1942 vond er een reorganisatie plaats waarna gewerkt werd in 19 districten. Groningen was district 2. Door verraad werd op 23 september 1944 bij een overval aan de Westersingel een deel van deze groep, waaronder Hendrik van der Kooi, opgepakt. In de periode hier omheen volgden nog meer arrestaties. Eén van de arrestanten die het overleefde verklaarde dat de mannen naar het Scholtenshuis waren gebracht en daar op zolder verbleven. Gedurende het verblijf van deze getuige zijn er drie groepen arrestanten vertrokken, waarvan de eerste groep al op 25 september. Hendrik behoorde tot deze eerste groep. Met elf andere mannen werd hij naar kamp Westerbork gebracht, waar zij in twee groepen van zes mannen achter het crematorium van het kamp zijn doodgeschoten. Hendrik van der Kooi was toen 34 jaar.