Anne Rutgers werd geboren op 19 januari 1911 in Groningen. Hij was gereformeerd. Anne was een zoon van Willem Rutgers en Antje Hummel. Zijn broer was Harke Rutgers. Anne was getrouwd met Trientje Drenth en ze hadden samen drie kinderen. Ze woonden in de Burgemeester Reijndersstraat 26 in Stadskanaal. Anne was van beroep timmerman/uitvoerder bij een bouwbedrijf.

Anne Rutgers

Anne was fel anti-Duits en dit stak hij niet onder stoelen of banken. Hij nam ontslag bij het bouwbedrijf waar hij werkte zodat zijn naam niet op een lijst zou komen te staan van mensen die voor de arbeidsinzet in Duitsland moesten werken. Zijn baas moest namelijk de namen doorgeven. Door zijn werk was hij in contact gekomen met enkele verzetsmensen in Meppel. Met hen besprak hij de noodzaak van het vernietigen van bevolkingsregisters om op die wijze zoveel mogelijk werkkrachten, onderduikers en Joden uit de handen van de Duitsers te houden.

Anne Rutgers was bij verschillende verzetsactiviteiten betrokken: hij heeft alle ruiten van een NSB-kringhuis ingegooid, hij was actief tijdens de april/meistaking van 1943 en bij de brandstichting in de gemeentehuizen van Exloo en Stadskanaal om de bevolkingsregisters te vernietigen en zo de Arbeidseinsatz van de Duitsers te saboteren (het gemeentehuis en archief van Exloo brandde af, maar het bevolkingsregister dat zich in de kluis bevond bleef gespaard).

Anne Rutgers en medeverzetsstrijder Johannes Vis vielen eerst onder de Knokploeg Meppel en werden vervolgens de eerste knokploegleden van de nieuw te vormen ploeg ‘Knokploeg de Hondsrug'. KP de Hondsrug bestond uit een groep mannen die elkaar veelal van hun werk bij gemeenten, distributie- en arbeidskantoren kenden. KP de Hondsrug wilde om de Duitsers tegen te werken vooral onderduik mogelijk maken en onderduikers helpen. In deze periode werd het verzet beter georganiseerd dan daarvoor, maar traden de Duitsers ook steeds harder op tegen deze verzetsgroepen.

Anne en enkele andere leden van KP de Hondsrug zijn gearresteerd op 5 augustus 1943 door de Duitsers vanwege hun verzetsactiviteiten en de moord op NSB’er Willem Reilingh. Ze zijn na enkele weken gevangenschap en verhoren op 20 september 1943 op het Witterveld bij Assen gefusilleerd.

Dezelfde nacht zijn de lichamen nog naar kamp Westerbork gebracht en daar gecremeerd. De as is achter het crematorium begraven. Begin 1949 zijn hun stoffelijke resten gevonden.

Ter nagedachtenis aan de tien verzetsstrijders is er op die plek een verzetsgraf/monument opgericht.

Verzetsmonument bij kamp Westerbork