Leerlingen van Atheneum 6 van het Marne College te Bolsward maakten voor hun eindexamen in 2011 een profielwerkstuk over onderduikers in de omgeving van Bolsward. De opdrachtgever hiervoor was het Herinneringscentrum kamp Westerbork.

Van Eva Brigitte Wolff is niet zoveel bekend. We weten dat ze is geboren op 6 juni 1923 in Unna, Duitsland. Ze had een zuster Alice en een broer Herbert.
In de oorlog dook Eva onder in de zuidwesthoek van Friesland, net als Alice en Herbert. Alle drie zouden ze de oorlog overleven.
In 1946 trouwde Eva met Salomon van Kollem. Ze kregen twee zonen. Het huwelijk hield geen stand.

Eva Brigitte Wolff

In de oorlog was Eva door de verzetsman Willem Glashouwer ondergebracht bij Symen Weerstra (1911) en zijn vrouw Hiltje Weerstra-Veldstra (1909). Symen en Hiltje, getrouwd in 1936, hadden een bakkerij, aan de Begine 51 in Workum.

            
Wat Eva niet wist, was dat haar zus Alice Wolff vlak bij haar in de buurt, in de pastorie van de familie Wouda was ondergedoken. En hun broer Herbert Wolff was ook niet ver. Hij zat twaalf kilometer verderop, bij de familie Folkertsma in Molkwerum.

Na de bevrijding ontmoetten Eva en Herbert elkaar weer in Hindeloopen. Ze waren beiden op weg naar hun contactpersoon Willem Glashouwer, en kwamen elkaar tegen op de fiets naar Hindeloopen.

Eva en haar zus Alice wilden na de bevrijding weer naar huis. Ze reisden via Den Bosch naar Amsterdam. Vanaf Workum reisden ze in een veewagen. De wagen had twee verdiepingen, op de bovenverdieping zaten schapen, de onderste verdieping was voor Eva en Alice. De vloer van de bovenste verdieping zat vol gaten en kieren. Natuurlijk deden de schapen onderweg hun behoeften. Het is voor te stellen, dat het geen prettige reis voor de zussen was.
Vanuit Den Bosch reisden Eva en Alice verder per rijnaak. Zo’n rijnaak werd ook gebruikt voor de repatriëring van mannen die in Duitsland hadden gewerkt.

Hun contactpersoon, Willem Glashouwer uit Hindeloopen, hield zich in de Tweede Wereldoorlog intensief bezig met het onderbrengen van Joodse onderduikers in Hindeloopen en andere plekken in de zuidwesthoek van Friesland. Hij haalde ze van de trein in Workum of Molkwerum en soms reisde hij zelfs naar Amsterdam toe om Joden op te halen. Hij bracht ze in het donker, vaak achter op de fiets, naar hun onderduikadres. Hij was bij de onderduikers bekend onder de naam 'Ali'.

Het was een groot probleem om vertrouwde schuiladressen te vinden. Aanvankelijk dacht Willem, dat oudere mensen met levenservaring en een ruime woning de meest geschikte gastgezinnen waren. Maar dat viel tegen. Met het stijgen van de leeftijd bleek ook de vreesachtigheid toe te nemen. Daarom klopte hij voortaan eerder bij jonge gezinnen aan, waar hij meer succes had.
Zijn zoon Harmen Glashouwer uit Hindeloopen zegt nu: ‘’Het kaarsje brandde bij mijn vader aan twee kanten, ´s nachts was hij voor het verzet op pad en overdag deed hij zijn gewone werk.’’
Harmen heeft geprobeerd de onderduikgeschiedenis van Hindeloopen in kaart te brengen, met behulp van de verhalen die zijn vader heeft verteld en alle documenten die hij heeft nagelaten: briefjes, brieven, valse persoonsbewijzen en tekeningen.

 Verklaring van de Joodse onderduikers over Willem Glashouwer. Rechts onderaan staat de handtekening van Eva Wolff.

Willem Glashouwer heeft nooit een onderscheiding gekregen voor zijn inzet tijdens de oorlog. ‘’Dat wilde hij niet. Hij deed het voor zijn Heer,’’ zegt zijn zoon als het hem gevraagd wordt. Hij vertrouwde ook op de Heer toen hij in de problemen raakte met de distributiebonnen. Hij had geen bonnen meer toen de aanvoer uit Amsterdam opdroogde door verraad daar. Een andere verzetsstrijder bood hulp: hij hoorde van de problemen van Willem en kwam met exact het goede aantal bonnen aan. Willem Glashouwer was ervan overtuigd dat God zijn gebed om hulp had gehoord.

 Bron: https://www.hindeloopen.com/hindeloopen40-45/joodse_onderduikers.htm