Clemens Michael Bruehl, geboren op 10 april 1925 in Berlijn, was de zoon van Ernst Bruehl en zijn vrouw Hedwig Water. Toen Berlijn in 1939 niet langer veilig was stuurden zijn ouders Clemens naar Nederland. Op 20 april 1939 arriveerde de 14-jarige Clemens Bruehl op de internationale Quakerschool in Eerde bij Ommen. Zijn opleiding werd betaald door Madame van Roques.

Clemens Bruehl

             

De Quakerschool in Eerde

In het voorjaar van 1942 hoorde Clemens dat er in Ommen een razzia op Joodse burgers zou worden gehouden. Hij dook die nacht onder in het hooi van de Amalia-schuur in de buurt. De volgende dag was hij alweer terug op het kasteel waar de Quakerschool zetelde. De leerlingen werd gevraagd een verklaring te ondertekenen dat ze niet zouden onderduiken. Maar Clemens weigerde deze te ondertekenen en moest de school verlaten. Hij kreeg twee dagen om naar een kamer te zoeken. Clemens kon terecht bij Hendrikus Bolmer, aan de Meertjesweg, tegenover het kasteel. Hij is dan 17 jaar oud.
Op 10 april 1943 bracht Bolmer hem om 5 uur ‘s ochtends naar een ander voorlopig onderduikadres bij Paul Kruimel. Later verbleef hij nog bij professor Van der Tweel. Clemens sloot zich aan bij het Nederlands verzet. Tegen het eind van de oorlog wist hij te ontkomen naar Engeland. 

Na de bevrijding gaat hij in Amsterdam Vergelijkende Godsdienstwetenschappen, Oude Talen en Hebreeuws studeren. Clemens werd professor in Leiden. Op 7 juni 1986 overleed hij in Amsterdam.

In 2007 deden leerlingen van het Vechtdalcollege in Ommen onderzoek naar de Joodse docenten en leerlingen die tijdens de oorlog verbleven op de Quakerschool op het landgoed Eerde bij Ommen. Toen de dreiging toenam dook een deel van hen onder terwijl anderen werden weggevoerd. De resultaten van het onderzoek werden gepresenteerd in een tentoonstelling in het Herinneringscentrum Kamp Westerbork en in door de leerlingen geschreven Westerborkportretten. Veel meer informatie en foto’s over dit onderwerp zijn te vinden op de website www.oudommen.nl.