Maurits Wolff ontsnapte in 1942 uit Westerbork maar kwam begin 1945 voor een tweede keer in het kamp terecht. Een portret samengesteld met hulp van Ubbo Emmius leerlingen Frank Herbers en Lars Groenewold.

Maurits Wolff

De uit Arnhem afkomstige Maurits ‘Maup’ Wolff (1919) werd begin oktober 1942 uit het Joodse werkkamp ‘De Vecht’ bij Dalfsen naar kamp Westerbork overgebracht. Een dag na zijn aankomst in het kamp besloot Maup op een oproep voor kappers te reageren. Hij kreeg knipgerei en een Ausweis om buiten zijn barak te mogen komen. De leider van de kapsalon en het badhuis zei tegen hem: ‘Als je dinsdag geen deel uitmaakt van het transport, mag je terugkomen voor aanstelling.'

‘Ik werd een hele week van het kastje naar het muurtje gestuurd’, zo sprak Maup na de oorlog, ‘en kreeg toen te horen dat ik er niet voor in aanmerking kwam. Ik besloot me op mijn vlucht te concentreren. Zondagmiddag meldde ik mij vrijwillig voor het transport in de registratiezaal. ’s Avonds tijdens een optreden van trompettiste Claartje de Vries ben ik via de barak van de marechaussee gevlucht. Ik ging blootsvoets door de gracht en met een gestolen tang vernielde ik het hekwerk. Via de dorpjes Annen en Ekehaar bereikte ik het station in Assen.’

Maup ging in de onderduik, werd opgepakt en kwam in januari 1945 voor de tweede keer in kamp Westerbork terecht. Hij werd bij de houtgroep van de buitendienst ingedeeld. ‘Een paar dagen later kwam de registratie er achter dat ik dezelfde Maurits Wolff was, die in oktober 1942 het kamp ontvluchtte. Uit angst voor herhaling werd ik in het kamp tewerkgesteld.’

Op 14 februari 1945 moest Maup voor kampcommandant Gemmeker verschijnen. Hij kreeg te horen dat hij zich niet aan de regels had gehouden en werd tot vier weken strafbarak veroordeeld.

Drie dagen na de bevrijding vertrok Maurits Wolff zonder toestemming uit kamp Westerbork.