Nadat kamp Westerbork op 12 april 1945 was bevrijd, bleven een aantal van de voormalige gevangenen er wonen en werken. Een van hen was Maurits Montezinos (1901). Hij werd in mei 1945 aangesteld als secretaris van de nieuwe kampcommandant. De heer Dijkstra (1921), destijds werkzaam op de administratie, haalt herinneringen op aan zijn oud-collega.
Maurits Montezinos
‘Ik ben in het kamp begonnen op 1 juni 1945. Toen verbleven er nog een aantal Joden in Westerbork. Sommige mochten niet weg vanwege hun buitenlandse achtergrond, maar een klein gedeelte was hier nog altijd werkzaam. Zo ontmoette ik Maurits Montezinos. Hij werd door iedereen “Monte” genoemd. In zijn voorkomen een typische Portugese Jood, als ik dat in alle eerbied mag zeggen.
Montezinos was een harde, dominante man. Een beetje mysterieus ook. Hij was de secretaris van de toenmalige kampcommandant, Buyvoets. Ik zat bij de administratie en had op die manier veel met hem te maken. Montezinos was heel joviaal voor de mensen die hij kende. Voor hen was hij een leuke, vriendelijke man. Voor de mensen die wat lager op de ladder dan hem stonden kon hij echter een potentaat zijn. Arrogant ook.
Snip & Snap
Monte ging op een gegeven een paar dagen met verlof naar Amsterdam. Hij zij: "Ik zal eens proberen of ik Willy Walden en Piet Muyselaar hier kan krijgen." Dat was toen een heel beroemd duo. Ze traden op als Snip & Snap. En warempel, het lukte hem ook nog
Ik woonde met mijn vrouw in barak 10, in een huisje met twee kamers. Eén van die kamers was van ons, de ander van Montezinos. Hij was niet getrouwd en had geen kinderen. Als hij van die barak naar het hoofdgebouw liep moest hij langs het wachtgebouwtje. De bewakers daar moesten dan van hem altijd de houding aannemen. Daar stond hij op. Van mij – ik was hoger in rang dan Monte – hoefde dat allemaal niet zo, maar Montezinos gooide zijn nek in de wind.
Montezinos kwam uit Amsterdam waar hij goede contacten had, onder andere in de toneelwereld. Hij heeft die relaties aangesproken ter wille van het kamp. Zo hadden we een personeelsvereniging waarvan ik de eer had voorzitter te zijn. Monte ging op een gegeven moment een paar dagen met verlof naar Amsterdam. Hij zei: “Ik zal eens proberen of ik Willy Walden en Piet Muyselaar hier kan krijgen.” Dat was toen een heel beroemd duo. Ze traden op als Snip & Snap. En warempel, het lukte hem ook nog. Walden en Muyselaar hebben hier toen opgetreden voor een paar honderd man bewakers.’
