Herman Kater (1928) was een nogal scherp van de tongriem gesneden Joodse advocaat die niet schuwde om de meest bijzondere zaken aan te nemen. Van grote criminelen tot straatarme asielzoekers; Kater verdedigde ze allemaal op zijn eigen karakteristieke en luidruchtige wijze

Herman Kater

Herman Kater was een nogal scherp van de tongriem gesneden Joodse advocaat die niet schuwde om de meest bijzondere zaken aan te nemen. Van grote criminelen tot straatarme asielzoekers; Kater verdedigde ze allemaal op zijn eigen karakteristieke en luidruchtige wijze.

Als tienerjongen werd Herman Kater in november 1944 vanuit de onderduik naar kamp Westerbork gebracht. Zijn moeder was op dat moment al doorgestuurd, zodat Kater er in eerste instantie alleen voor stond. Als opgepakte onderduiker werd hij ondergebracht in de strafbarak van het kamp. Later kwam hij in het ziekenhuis terecht waar Sylvia Brandts-Buys (echtgenote van de journalist G.B.J. Hiltermann) zich over hem ontfermde. Op 30 mei 1945 mocht Kater het kamp met toestemming verlaten.

Na de bevrijding besloot Kater rechten te gaan studeren. ‘Uit praktische en financiële noodzaak’ kwam hij vervolgens in de advocatuur en het onderwijs terecht, de twee beroepen die hij naar eigen zeggen altijd het meest had verafschuwd. Kater, die kantoor hield aan de Herengracht in Amsterdam, werd door veel cliënten betaald met kunst. Zo kreeg hij van Simon Vinkenoog, op wiens huwelijk hij in de jaren zestig ook getuige was geweest, voor het begeleiden van zijn echtscheiding een werk van Corneille. Vinkenoog noemde Kater bij zijn overlijden ‘een gesloten boek en moeilijk mens die intens veel van zijn katten hield.’

In 1998 zorgde Kater op 70-jarige leeftijd voor grote ophef omdat hij wilde trouwen met een 21-jarige Nigeriaanse cliënte, een asielzoekster. Dat huwelijk ging echter niet door, omdat het meisje het land uit werd gezet.

Herman Kater overleed in september 2006 op 78-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Amsterdam.