Barend de Hond werd op 10 oktober 1885 geboren in Amsterdam. Hij trouwde op 17 maart 1914 in Elburg met Sientje Beem (Elburg, 9 januari 1882). Op het moment van trouwen was Barend volgens de gegevens sigarenmaker. Het echtpaar De Hond kreeg vier kinderen. De oudste dochter, Roossien, overleed in maart 1915 al na 6 dagen, Klaartje werd geboren op 10 mei 1916, Jacob op 13 oktober 1919 en David Ezechiël op 30 maart 1923. De familie woonde aan de Beekstraat 25 in Elburg. Barend de Hond handelde in tweedehands artikelen vanuit zijn pand aan de Beekstraat en stond ook met zijn handelswaar op markten. Dat was beslist geen vetpot.

Barend de Hond

Barend de Hond en zijn twee zonen Jacob en David kregen in augustus 1942 van het Gewestelijk Arbeidsbureau bericht dat ze zich moesten melden voor ’werkverruimingsarbeid’ in het Rijkswerkkamp De Witte Peal te Sint Johannesga in Friesland. In opdracht van de nazi’s werden in 1942 Joodse mannen tussen de 18 en 55 jaar naar tientallen werkkampen in vooral het noorden en oosten van het land gestuurd. Op die manier isoleerden zij het meest weerbare deel van de Joodse bevolking. Barend de Hond melde zich met zijn zonen uit angst anders te worden weggevoerd naar Duitsland of Polen.

Barend de Hond en zijn beide zonen stapten op 26 augustus 1942 in de bus naar Zwolle bij de bushalte midden op de Vischmarkt. De mannen werden uitgezwaaid door een aantal Elburgers, niet wetende wat hun lot zou zijn. Barend riep nog: “Leve Holland”. Dat was het laatste wat Elburg van hem hoorde en zag. Ze meldden zich bij het Gewestelijk Arbeidsbureau en kwamen van daar terecht in het werkkamp. De 120 mannen die vanaf augustus 1942 in De Witte Peal werkten hielden zich vooral bezig met ontginningswerkzaamheden. Bij het leeghalen van de Joodse werkkampen begin oktober 1942 is Barend naar kamp Westerbork gebracht. Aankomst daar tussen 3 en 5 oktober. Op 9 oktober 1942 volgde alweer transport naar Auschwitz. Barend werd daar meteen na aankomst op 12 oktober vermoord. Hij was toen 57 jaar.