Dagmar Eymaal en Linda Panneman uit H4E van het Ubbo Emmius uit Stadskanaal maakten een portret van Regina Gans (1926), een jonge vrouw die met hulp van een medegevangene de oorlog wist te overleven.

Regina Gans

Op 11 december 1942 kwam Regina (Ina) Gans in kamp Westerbork terecht met haar vader Eduard Gans (1892), moeder Jeanette Gans (1893) en haar broer Henry Louis (1927). Regina was een goede leerling in de hoogste klas van de HBS. Samen met haar broer (die een jaar jonger was) werd Regina op een dag plotsklaps van school gehaald en meegenomen naar het kamp.

Regina, die veel ziek was in Westerbork, stapte op een gegeven moment naar de dienstleider van de buitendienst, meneer Zielke. Hij besloot haar te helpen. Zielke liet Regina op zijn kantoor werken en wist haar een plekje in één van de betere barakken te bezorgen. Regina was hier uiteraard blij mee, aangezien de fysieke omstandigheden in de grote woonbarakken van Westerbork uiterst slecht waren.

Regina werkte in de buitendienst. Ze moest stenen kruien en wagons rangeren met de handen. In de loop van de oorlog zou ze zelfs bij de transporten aan het werk worden gezet.

Vanaf de zomer van 1944 vertrokken er vrijwel geen treinen meer uit kamp Westerbork. De laatste transporten verlieten begin september 1944 het kamp. Hiermee werd ook groot deel van Regina’s familie weggevoerd. Zelf moest Regina in die periode voor werk naar Velp. Daar zat destijds een hoofdkwartier van de SD. Regina wist dat haar vriend Albert in Velp ondergedoken zat en had daarom geprobeerd te regelen dat zij hier tewerkgesteld zou worden. Dat lukte met hulp van Zielke.

Regina werd vervolgens in een normale trein naar Velp gebracht. Ze mocht zelfs haar ster af doen. Iedereen wist wel dat zij en haar medegevangenen Joods waren. Er werd op hun neergekeken, herinnerde Regina zich later en er werd verwacht dat ze in de trein plaats zouden maken voor niet-Joden.

Regina heeft in Velp een goede tijd gehad, zo zegt ze zelf. Na de bevrijding moest ze terug naar kamp Westerbork. Hoewel bevrijd, zaten daar nog steeds veel mensen vast omdat zij nergens een plek hadden om heen te gaan, of omdat zij simpelweg nog niet weg mochten. Ook Regina heeft een paar weken moeten wachten voordat zij bij haar oom en tante kon gaan leven.

Na de oorlog is Regina Heijmans-Gans getrouwd met haar vriend Albert. Beiden zijn geëmigreerd naar Israël waar Regina op 75-jarige leeftijd op 1 juli 2001 kwam te overlijden.